Alles of nić

Goh. Vooraf voelde het een beetje als een plichtpleging, nog even bloggen over de laatste 4 achtste finales. Wist ik veel dat Kroatië zich niet -volgens de verwachtingen- van de mat liet spelen. Of dat kampioen Frankrijk toch niet zo onschendbaar blijkt. Laat staan dat alle doorstromers uit de ‘poule des doods’ één ronde verder al dood zouden bloeden. Figuurlijk dan hè.

Feitelijk was tot nu toe maandagavond de beste avond van het toernooi tot nu toe. Voelt alsof ik moet gaan bloggen op het (onverwachte) hoogtepunt, terwijl we nog best spannende wedstrijden te gaan hebben. Laten we hopen dat ik het mis heb en het alleen nog maar mooier gaat worden. Want man oh man oh man….dit is toch wat zo’n toernooi zo mooi maakt?

Hartstocht

Goed. Gelijk door de zure appel heen bijten maar? Hebben we dat gewoon maar gelijk gehad, krijgen de andere wedstrijden ook de aandacht die ze (wel) verdienen. Want tja, de eerste vier 8e finales zitten erop, tijd om even terug te blikken. En daar hoort ook het herbeleven van eventuele pijnlijke momenten bij….

Want die oranje leeuw van ons bleek gistermiddag gewoon een grote, oranje jeweetwelkater. Het was niet best en dat is een understatement.

Hogere wiskunde

Als Spanje een stier is, dan is onze eigen Rafael van der Vaart de rode lap. Misschien wat ijdel om te denken dat zijn laatdunkende uitspraken over het Spaanse elftal de motivatie waren voor de slooppartij van gisteravond, maar het voelt wel goed.

Dus we houden hem er in. Spanje liet gisteren aan onze Raf zien wat ze waard zijn. Al begon dat wel ietwat moeizaam.

Voetbalsprookje

Nee, de titel hierboven slaat niet op het Nederlands elftal. Nog niet, want natuurlijk hoop ik dat hen een lang & gelukkig toernooi wacht. Met hun 0-3 overwinning op Noord-Macedonië hebben ze de poulefase mooi afgerond, nu is het afwachten op wie hun tegenstander gaat worden in Hongarije straks.

Over de wedstrijd van gisteren heb ik dan ook niet veel te bloggen. Sowieso een ploeg die zeker is van de overwinning tegenover een ploeg die zeker weten naar huis gaat….dat levert vaak niet de meest spannende wedstrijden op. Al waren er volop hoogtepunten hoor, daar niet van. Het samenspel voorin (ik zou niet langer Malen over wie ik op moet stellen volgende wedstrijd), de geweldige schijnbeweging van Stekelenburg, het kippenvelafscheid van Goran Pandev die zijn laatste wedstrijd als international speelde, Frenkie de Jong (ja, Frenkie is een hoogtepunt op zichzelf. Ik blijf het gewoon iedere blog herhalen).

Natuurlijk ben ik plaatsvervangend trots, maar het ging niet écht meer ergens om en dat is toch wel vaak wat een wedstrijd nét even wat extra’s geeft. Nu voelde het vooral als een uitzwaaiwedstrijd, op weg naar de volgende ronde. Goed gedaan en nu door!

Prima joh

Wat. Een. Wedstrijd. Maar echt. De beste, leukste, mooiste tot nu toe. Genoten van de eerste tot de laatste minuut. En, eerlijk is eerlijk, ik was er ook echt wel even aan toe hoor.

Nee, ik heb het niet over de 2e wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Oostenrijk, daar kom ik later nog wel even op terug. Ik heb het natuurlijk over de kraker Portugal-Duitsland. En hoe de Duitsers Ronaldo & Co weer even terug de schaduw in duwden met een 2-4 uitslag. Hoe dan? En ook: wie had dat goed voorspeld in zijn of haar voetbalpool? Dan heb je winst gemaakt vanavond hoor, wauw.

WaterWonder

Dan kun je je nog zo inzetten op ‘gezonde voedingscampagnes’, de kans dat het je lukt om door te dringen bij de doelgroep is ontzettend klein. Omdat het vaak een betuttelende insteek heeft, de alternatieven naast ongezond ook lekkerder en goedkoper zijn, maar vooral omdat zodra iets voelt als moeten het direct al zijn glans verliest. En ja, als dan je rolmodellen zich lenen voor chipsreclames…dan voel je je nog gesteund ook.

Alleen daarom al was de actie van Ronaldo zó top. Nonchalant de flesjes cola van de sponsor uit beeld schuiven en een fles water omhoog houden. “Drink water”, zo luidde zijn boodschap. Daar kan dus geen marketingcampagne tegenop!

Dubbel D

Nee, dit blog gaat niet over een cup. Ook niet over de EK-cup, want ik ben nog niet zo optimistisch dat ik na gisterenavond denk dat ‘we’ Europees Kampioen gaan worden. Eerst maar eens deze stijgende lijn doorzetten.

Nee, dubbel D staat in dit geval voor Denzel Dumfries. De man die het hoofd koel hield en het Nederlands Elftal de uitslag gaf die ze gister verdiende: winst!

Onbelangrijke bijzaak

Ik had al mijn motivatie bij elkaar geraapt en me voorgenomen dit toernooi weer in de huid van ‘Voetbalvrouw’ te kruipen en te gaan bloggen. Omdat toernooien nu eenmaal mooie, onvergetelijke verhalen opleveren. Hilarische momenten wisselen verontwaardiging en verbazing vaak af. Alleen al de vraag ‘Waar gaat Joachim Löw als eerste aan ruiken?” is al een blog op zichzelf waard. Tja, voetbal wordt niet voor niets de belangrijkste bijzaak ter wereld genoemd. Het levert altijd wel gespreksstof op.

Boy was I wrong. Zeker na gisteren. Voetbal is één grote onbelangrijke bijzaak.

Blikkie terug

Voor wie FC Knudde kent, weet dat de titel van mijn blog een knipoog is naar het ‘Tikkie terug, Jaap’ van dit fijne stripelftal. En heeft dan ook gelijk door dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan….het kan niet zo zijn dat er een WK wordt gespeeld en ik er geen blog over schrijf. Het is hoe ik ooit begonnen ben met bloggen (als Voetbalvrouw bij viva.nl) en wat ik steeds ben blijven doen als ‘wij’ meededen aan één van de grote toernooien.

Maar ja, we doen niet mee. En dan is het animo toch wat minder. Voor het bloggen dan hè, want het toernooi blijf ik natuurlijk gewoon volgen. Al zijn er dit keer teveel landen, teveel poules en teveel tamme wedstrijden. Maar gelukkig ook verrassingen, ergernissen en bloedstollende matches. Nog steeds teveel om elke avond te bloggen, maar ik heb een tussenweg gevonden. Ik blik nog één keer terug op afgelopen dagen en laat daarna de poulefase achter me. Tenslotte gaat het nu ook pas écht gebeuren!

Een blikkie terug dus, per poule. En dan even niet de geijkte momenten, maar net de puntjes die het verschil maakten en/of opvielen.

Daar gaat ie:

Buiten de lijnen…

Het EK is begonnen. Zelfs als je geen voetballiefhebber/-hebster bent, kan het je haast niet ontgaan zijn. Al was het maar vanwege alles dat buiten het veld gebeurt. Maar goed, daarover later meer. Eerst maar een waarschuwing vooraf. Toen ik het vorige toernooi besloot om mijn serie Voetbalvrouwblogs op mijn eigen blogsite voort te zetten (voorheen op Viva.nl), verloor ik best wat volgers. And that’s all in the game, dat weet ik, dus daar houd ik ook nu weer rekening mee.

Voor diegenen die ook nu bang zijn voor weer een tsunami aan voetbalblogs is er goed nieuws: de frequentie zal wat (veel) lager liggen in tegenstelling tot bij het WK. Het niet meedoen van Oranje maakt dat ik

A. nu nog meer thuis moet vechten om alle wedstrijden te mogen zien (mijn gezin is niet zo van het foeballû)

B. ietsje minder gemotiveerd ben qua ‘in het toernooi zitten’

Eigenlijk had ik me zelfs voorgenomen om het dit keer maar volledig aan me voorbij te laten gaan. Maar daarvoor gebeurde er gisteren weer teveel…..al was het maar aan randverschijnselen. Dus…..ik geef er maar weer aan toe!