Parijs

De deur klemde al bij het dichtdoen, ik had het vooraf kunnen weten. Maar ja, dat is achteraf dan weer makkelijk praten. Want hoe ik ook wrikte en draaide, de deurknop van het toilet deed van alles, behalve meewerken. Doodsbenauwd had ik het. Was dit het? Koud een half uur in Parijs en tot de conclusie komen dat dit kleine stinkende hokje mijn verblijf voor de komende weken zou zijn?

Ik was 15 en hysterisch. Overdrijven zat in mijn bloed en drama in mijn DNA. Maar god wat was ik bang. En ver weg van huis. Ik kan het moment tot op de dag van vandaag terughalen. Voelen. Ruiken. Maar nog veel sterker kan ik me de enorme opluchting herinneren toen één van mijn klasgenoten met een (gloeidende gloeiende, wat is schroevendraaier in het Frans? Nou doe anders dat maar) theelepeltje wist te bevrijden.

De toon was gezet, de slappe lach was gekomen om niet meer weg te gaan voor de komende vijf dagen. Vijf heerlijke dagen.

Advertenties

Fijn een potje herdenken

In Nederland herdenken we op 4 mei al diegenen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen of vermoord en allen die zijn omgekomen in oorlogssituaties en bij vredesoperaties na de Tweede Wereldoorlog.

“Opdat wij nooit mogen vergeten”. En zo is het.

De Waalsdorpervlakte, waar destijds meer dan 250 mensen door de Duitse bezetter zijn vermoord, is één van de belangrijkste oorlogsherdenkingsplaatsen. Vanaf hier wordt de herdenking dan ook live uitgezonden op de nationale televisie. En ja, zoals dat gaat met televisieformats, is het hoog tijd dat hier de boel opgepoetst wordt. Het oog wil ook wat en wat dat betreft doen ‘we’ het al meer dan 70 jaar op dezelfde manier. Daarom gaat het dit jaar nét even wat anders….we gaan vanaf 2018 fijn herdenken in verschillende gewichtsklasses.

Beperkt

Sommige mensen worden geboren met een beperking, weer anderen raken beperkt als gevolg van een ziekte of ongeval.

En dan zijn er nog mensen die andere mensen beperkingen opleggen. En over die laatste categorie wil ik het even hebben.

Bewapenen

Als puber heb ik de vraag thuis ook meermaals gesteld. Waarom moest ik elke dag naar school? Wat is het nut van het leren van vakken als maatschappijleer, geschiedenis, wiskunde? Hoe zou mij dat in mijn verdere leven nog van pas kunnen komen?

De eerlijke maar voorspelbare antwoorden die mijn ouders toen gaven en die ik mijn dochters nu geef zijn natuurlijk stuk voor stuk open deuren. Maar ook, zo weet ik inmiddels als ervaringsdeskundige/schoolverlater, slechts een gedeelte van het verhaal. Als ik in alle eerlijkheid terugkijk naar wat ik écht heb meegenomen uit mijn schooltijd, wat voor mij echt het verschil heeft gemaakt én mij geholpen heeft bij het vinden van een richting, bepalen van mijn toekomst, dan speelt de lesstof daar maar een heel kleine rol in.

Ondergrondse post: afscheidsbriefje aan Art

Fotocredits Nico Kroon

Ha die Art,

Wat was het weer lekker druk in Vondel CS hè? Zelf kijk ik liever thuis op de buis, ook om zo een kwispelende Chris Zegers te kunnen ontduiken, maar het is machtig mooi om te zien hoe al die mensen zich daar weer verzameld hadden vanavond voor de finale van Wie is de Mol?

Ik wil je bedanken voor weer een mooi seizoen. Eerlijk is eerlijk, ik vond het qua ‘kijkgenot’ wat wisselvallig, maar de prachtige locaties (Georgië staat op de kaart nu!) en de FANTASTISCHE ontknoping van vanavond maakten alles goed. Jammer alleen nog van die giga molactie op het einde: zeggen dat de verborgen aanwijzingen op de site terug te vinden zijn. En dat dan de site niet meer terug te vinden is. Plat. Onbereikbaar. En daar waar ik er wel doorheen kwam, zitten de verborgen aanwijzingen gewoon wel heel goed verborgen. Als in onvindbaar. Grrrrr…

Volgende keer gewoon weer op tv laten zien, Art? Programma mag wat mij betreft dan wel een half uurtje langer duren hoor.

IJsvogels

Er hangt liefde in de lucht. Waar je maar kijkt, het is er. Liefde.

Een voorbode van de lente zou je denken, maar het tegendeel blijkt waar. Het is sindsdien alleen nog maar kouder geworden in Nederland.

Ondergrondse post: nog één keer een briefje aan Olcay

Bron foto: Michel Schnater

Lieve, lieve, lieve Olcay…..

Ik baal enorm dat we nog een week moeten wachten op de ontknoping, maar jij waarschijnlijk nog meer. Want normaliter waren de drie finalisten als enigen wel al op de hoogte van de uitkomst van de finaletest. Nu moeten jullie ook nog een hele week wachten, hoe fucked up is dat eigenlijk?

Maar goed, nog één week te gaan dus. Waarbij ik gok dat Ruben wint omdat Jan de mol is, maar ik eigenlijk hoop op een enorm spectaculaire finale waarbij jij jezelf als mol ontmaskert. Want niet alleen ontneem je de winnaar daarmee van het echte gevoel van winst (want als je alleen maar wint op het aantal toevallig goede vragen dan ben je a winner by accident, toch?) maar dan mag je je ook scharen in het rijtje ‘ beste mollen ever’, wat mij betreft naast George (van toen er ooit nog tv-programma’s zonder BN’ers gemaakt werden).Anyway, al met al hoop ik vooral dat Ruben niet de mol is, dat zou een te ‘saaie’ uitkomst zijn voor ons als kijkers. Dus Jan of jij. Ik hoop het zo. Nou ja, wat mij betreft heb je al gewonnen hoor. Niet alleen omdat je the last woman standing bent, maar ook omdat ik je echt ben ga waarderen als smaakmaker van het programma. Zelfs nu weer, in de laatste reguliere uitzending, heb ik ontzettend van je genoten.