Ode aan 2 januari

De eerste échte dag van het nieuwe jaar.

Een dag zonder status of glans, zonder een kater van de avond ervoor.

Hooguit de kater van het besef, dat dit het is.

Er is niets veranderd, alles is nog steeds hetzelfde.

Dag Sinterklaasje

Dit jaar is bijna klaar, het ergste hebben we gehad. Toch? Nou nee dus, 2020 bewijst op de valreep definitief een klootzak te zijn. Sinterklaas is dood. De enige echte Bram van der Vlugt. De man die minstens 95 zou worden, aldus zijn eigen woorden. De man die mijn jeugdheld bleef, zelfs toen ik de veertig ruim passeerde. De man die het eeuwige leven zou moeten hebben.

Die man. Die is er dus niet meer.

Sinterklaas is dood.

Neef Henk – deel 2

“Ik hoop dat ik het met één blogje af kan dit keer”. Nou niet dus. En in tegenstelling tot 2016 is de motivatie om te schrijven ook wat minder. Misschien omdat ik toen vooral niet wist wat er allemaal op me afkwam en de behoefte voelde om mijn onzekerheid van me af te schrijven. Nu ik weet in welke ‘ellende’ (want eerlijk is eerlijk, alles is relatief) ik me bevind ben ik vooral uit het veld geslagen. Maar goed, er is dus een deel 2. En er komt ook een deel 3, dat kan ik nu helaas al beloven. Waar waren we gebleven….

De aanleiding gemist? Lees ‘m hier terug.

Neef Henk

Terwijl op Black Friday de winkels volstromen, stroomt bij mij de hele winkel leeg. Op één volhardende klant na, ik vermoed een familielid van Harry. Kennen we Harry nog? Die ene niersteen die voor mij het begin van 2016 zo memorabel maakte? Zijn ‘avonturen’ lees je hier terug. Ik hoop voor zijn neef Henk (zo heb ik deze maar genoemd) dat dit verblijf wat sneller voorbij is en ik er geen vijfdelig feuilleton over hoef te schrijven.

Want schrijven is eigenlijk het enige dat me nu een beetje helpt. Dat én de drugs van de arts. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Dank u, Sinterklaasje

Intocht Sinterklaas, beeld NTR

Eerlijk is eerlijk, ik ben al jaren fan van het Sinterklaasjournaal. De kwinkslagen, de verborgen volwassen humor en het vernuft waarmee ze op een speelse manier maatschappelijke discussies aan de kaak stellen: meesterlijk.

En dus kijk ik er altijd wel naar uit, maar in dit vreselijke coronajaar nog nét een beetje meer dan normaal. Want hoe zouden ze dit in vredesnaam gaan aanvliegen? Het antwoord is inmiddels bekend. Op weergaloze wijze. Briljant dekt de lading niet. Lieve, lieve Sinterklaas…kunt u er misschien voor zorgen dat de makers en schrijvers dit jaar een bonus krijgen? Gewoon voor één keer iets meer pepernoten dan normaal? Want man oh man, wat hadden we dit nodig. Juist nu.

Ondergrondse post: briefje aan Rik

Bron foto: beeldbank AVRO Tros

Gefeliciteerd Rik!

Maar echt, gefeliciteerd. Was elk seizoen van WIDM maar een jubileumseizoen. Man oh man, wat heb ik genoten. Net op het moment dat ik er echt wel wat op uitgekeken was en me liever tegoed deed aan de Vlaamse versie (die nog altijd té gek is, dus daar verheug ik me ook enorm op), sloeg je terug.

En hoe! Dit seizoen was er één voor in de boeken hoor.

Wat. Een. Heerlijk. Seizoen.

Ondergrondse post: briefje aan Tygo

Hé Tygo,

Bron foto: beeldbank AVROTROS

Wat gebeurde er veel deze laatste aflevering! En wat stond jij weer bol van de adrenaline. Nou ja, jouw aan een bezetenheid grenzende enthousiasme bracht je in ieder geval tot aan de finale. En wie weet zelfs nog verder, maar dat horen we volgende week pas.

Waarschijnlijk weer in zo’n ongeïnspireerde studio-aflevering die alle jeu aan het eind van een seizoen vakkundig doodslaat, maar het is niet anders.

Vanavond was het nog één keer enorm genieten geblazen van een topseizoen (waren we ook echt wel aan toe moet ik zeggen). Zullen we de tijd tot aan de ontknoping nog even doden en nog één laatste keer terugblikken?

Over bange mensen gesproken

Weet je,

er zijn mensen die zó bang zijn voor hun gezondheid of dat van hun dierbaren dat ze er alles aan doen om te voorkomen dat er iemand ziek wordt.

Er zijn mensen die zó bang zijn om al hun zekerheden te verliezen, dat ze iedere mogelijkheid aangrijpen om tussen de regels door te leven, erop te gaan staan en eroverheen te dansen.

Ondergrondse post: briefje aan Patrick

Bron foto: beeldbank AVROTROS

Hoi daar, 

Ik zeg het je eerlijk Patrick, ik weet het allemaal niet meer. Ik ben het spoor volkomen bijster. Kijk, dat Horace echt niet meer terugkomt, dat snap ik nu wel. Die hoop heb ik al laten varen. En dat was natuurlijk ook gewoon een ‘gut feeling’ (zou Jeroen zeggen). Maar er waren ook wel gewoon wat zekerheden. Dacht ik.

Maar na de aflevering van vanavond zijn die ook finaal aan gort geholpen. Wat gebeurde hier Patrick? Wat. Gebeurde. Hier. In. Vredesnaam?

Ondergrondse post: briefje aan Nikkie

Hé die Nikkie,

Bron foto: beeldbank AVROTROS

Wat een fijne aflevering was dit dan voor jou! Ik maar denken dat de aangekondigde verrassing aan het begin over de terugkeer van Horace ging, maar het ging natuurlijk over die stunt met jou en Tygo! Mazzelaars! Of wist één van jullie vooraf al heel goed dat de rode auto de sleutel naar succes was deze opdracht? Mmmmm…

Omdat jij toch een groot gedeelte van deze aflevering op afstand hebt moeten volgen, loop ik er graag nog even doorheen met je.