Spaghetti op zijn Frans

Ik ga niet reageren.

Ik ga niet reageren.

Ik ga niet….ach F*ck it, ik doe het wel.

Ik krijg het beeld namelijk niet uit mijn hoofd. Zoveel vragen nu.

Neef Henk – deel 3

Tja. Beloofd is beloofd. Als ik twee blogs schrijf over neef Henk, de opvolger van Harry, dan moet ik ook even laten weten hoe het afgelopen is. Het heeft even geduurd voordat ik me ertoe kon zetten om dit laatste deel op papier te zetten, maar vooruit. Omdat jullie allemaal zo lief zijn geweest afgelopen tijd. En omdat het achteraf best komisch was. Althans, ik probeer vooral de humor van dingen in te zien, toch vaak het beste medicijn.

Dus hierbij deel 3. Ook wel ‘hoe neef Henk aan zijn einde kwam’. En wat een foto van een babyflamingo hiermee te maken heeft? Je komt er snel genoeg achter!

Niet te filmen

Bron foto: Karen Eliot

Het is niet te filmen, wat er allemaal gebeurt.

Miljoenen mensen die al maanden thuisblijven, afstand houden, zich laten testen bij klachten. Die een mondkapje dragen ondanks dat ze daar maar een gemengd gevoel bij hebben. Maar hé, baat het niet, dan schaadt het niet. En als we allemaal even de schouders eronder, dan slepen we elkaar er wel doorheen.

Niet te filmen.

Ode aan 2 januari

De eerste échte dag van het nieuwe jaar.

Een dag zonder status of glans, zonder een kater van de avond ervoor.

Hooguit de kater van het besef, dat dit het is.

Er is niets veranderd, alles is nog steeds hetzelfde.

Dag Sinterklaasje

Dit jaar is bijna klaar, het ergste hebben we gehad. Toch? Nou nee dus, 2020 bewijst op de valreep definitief een klootzak te zijn. Sinterklaas is dood. De enige echte Bram van der Vlugt. De man die minstens 95 zou worden, aldus zijn eigen woorden. De man die mijn jeugdheld bleef, zelfs toen ik de veertig ruim passeerde. De man die het eeuwige leven zou moeten hebben.

Die man. Die is er dus niet meer.

Sinterklaas is dood.

Neef Henk – deel 2

“Ik hoop dat ik het met één blogje af kan dit keer”. Nou niet dus. En in tegenstelling tot 2016 is de motivatie om te schrijven ook wat minder. Misschien omdat ik toen vooral niet wist wat er allemaal op me afkwam en de behoefte voelde om mijn onzekerheid van me af te schrijven. Nu ik weet in welke ‘ellende’ (want eerlijk is eerlijk, alles is relatief) ik me bevind ben ik vooral uit het veld geslagen. Maar goed, er is dus een deel 2. En er komt ook een deel 3, dat kan ik nu helaas al beloven. Waar waren we gebleven….

De aanleiding gemist? Lees ‘m hier terug.

Neef Henk

Terwijl op Black Friday de winkels volstromen, stroomt bij mij de hele winkel leeg. Op één volhardende klant na, ik vermoed een familielid van Harry. Kennen we Harry nog? Die ene niersteen die voor mij het begin van 2016 zo memorabel maakte? Zijn ‘avonturen’ lees je hier terug. Ik hoop voor zijn neef Henk (zo heb ik deze maar genoemd) dat dit verblijf wat sneller voorbij is en ik er geen vijfdelig feuilleton over hoef te schrijven.

Want schrijven is eigenlijk het enige dat me nu een beetje helpt. Dat én de drugs van de arts. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Dank u, Sinterklaasje

Intocht Sinterklaas, beeld NTR

Eerlijk is eerlijk, ik ben al jaren fan van het Sinterklaasjournaal. De kwinkslagen, de verborgen volwassen humor en het vernuft waarmee ze op een speelse manier maatschappelijke discussies aan de kaak stellen: meesterlijk.

En dus kijk ik er altijd wel naar uit, maar in dit vreselijke coronajaar nog nét een beetje meer dan normaal. Want hoe zouden ze dit in vredesnaam gaan aanvliegen? Het antwoord is inmiddels bekend. Op weergaloze wijze. Briljant dekt de lading niet. Lieve, lieve Sinterklaas…kunt u er misschien voor zorgen dat de makers en schrijvers dit jaar een bonus krijgen? Gewoon voor één keer iets meer pepernoten dan normaal? Want man oh man, wat hadden we dit nodig. Juist nu.

Ondergrondse post: briefje aan Rik

Bron foto: beeldbank AVRO Tros

Gefeliciteerd Rik!

Maar echt, gefeliciteerd. Was elk seizoen van WIDM maar een jubileumseizoen. Man oh man, wat heb ik genoten. Net op het moment dat ik er echt wel wat op uitgekeken was en me liever tegoed deed aan de Vlaamse versie (die nog altijd té gek is, dus daar verheug ik me ook enorm op), sloeg je terug.

En hoe! Dit seizoen was er één voor in de boeken hoor.

Wat. Een. Heerlijk. Seizoen.

Ondergrondse post: briefje aan Tygo

Hé Tygo,

Bron foto: beeldbank AVROTROS

Wat gebeurde er veel deze laatste aflevering! En wat stond jij weer bol van de adrenaline. Nou ja, jouw aan een bezetenheid grenzende enthousiasme bracht je in ieder geval tot aan de finale. En wie weet zelfs nog verder, maar dat horen we volgende week pas.

Waarschijnlijk weer in zo’n ongeïnspireerde studio-aflevering die alle jeu aan het eind van een seizoen vakkundig doodslaat, maar het is niet anders.

Vanavond was het nog één keer enorm genieten geblazen van een topseizoen (waren we ook echt wel aan toe moet ik zeggen). Zullen we de tijd tot aan de ontknoping nog even doden en nog één laatste keer terugblikken?