Le petit prince….

Ik ga graag en met enige regelmaat naar de sauna. Heerlijk! Maar dan wel graag alleen op zogenaamde vrouwendagen. Niet dat ik preuts ben aangelegd hoor, dat niet. Wat dat betreft is na 40 jaar al het mooie er wel afgekeken bij mij. Nee, het is meer dat ik op ‘gemengde’ dagen last krijg van een afwijking waar ik niet mee om kan gaan.

Bungelende blikvangers
Het is een beetje waar mannen eigenlijk iedere dag last van hebben; zij denken vaak dat oogcontact hetzelfde is als een goed gesprek met je borsten. Gênant vind ik dat. Maar op het moment dat ik in een volledig naakte omgeving verkeer, overkomt mij hetzelfde. Ik raak afgeleid. Alles wat beweegt trekt de aandacht en dan moet ik er naar kijken. En ik kan je vertellen, dat komt best raar over in een sauna.

Op zijn Frans
Toch liet ik me afgelopen vrijdag (vrij gemakkelijk) overhalen om toch weer ’s  een avondje sauna te doen. Gemengd dus. En ik heb echt mijn best gedaan om alle mannen toch vooral in het gezicht aan te kijken. Maar dat is me niet gelukt. Normaal niet de moeite waard om er een blog aan te wijden, ware het niet dat ik verrast werd door de aanwezigheid van een Fransman. Ik mag wel zeggen een bijzonder aantrekkelijke Fransman.

Mijn zwakke plek
Voordat ik verder ga is het wellicht goed om te weten dat ik een zwak heb voor mannen die Frans spreken. Julien Clerc? Pak maar een dweiltje. Patrick Bruel? Red ik niet met maar één Tenalady. Kortom, bij het horen van die mooie muzikale taal in de klamme, hete, vochtige ruimte van het  saunacomplex, was mijn aandacht direct getrokken. En ik werd niet teleurgesteld, wat een mooie vent! Had ik het daar maar bij gelaten. Maar ja, die afwijking van mij hè…

Le petit prince
Na het bestuderen van zijn mooie lijf, dwaalden mijn ogen langs zijn Champs-Élysées naar beneden. Ter hoogte van zijn Place du Trocadero bleef mijn blik hangen. En ik keek. En ik keek nog eens. Sacré-Cœur! Geen Eiffeltoren te zien! Sterker nog, er hing helemaal niets waar je de Bastille mee zou kunnen bestormen. Laat staan een vrouw plezieren. Ik durf te beweren dat de gemiddelde eekhoorn dit eikeltje over het hoofd had gezien.

Du pain, du vin et du rien….
Natuurlijk, ‘size doesn’t matter’, maar op het moment dat het niet meer te meten is is het toch echt een ander verhaal heren! Vol medelijden kijk ik naar zijn vriendin. En ik stel me voor hoe zij smoorverliefd werd op deze mooie Fransoos, hij haar verleidde met al zijn charmes en pas toen het echt serieus werd zijn broek liet zakken. En daar waar zij had verwacht op een stokbrood te worden getrakteerd, kon er amper een half croissantje vanaf. Bon appétit.

Kijk en daarom wil ik nou niet naar een gemengde sauna. Sowieso omdat ik mijn ideaalbeeld rondom Franse mannen graag in stand wil houden. Maar ook omdat ik door één klein dingetje (letterlijk) dusdanig afgeleid ben dat ik er nu een blog over zit te tikken. Best triest als je er over nadenkt. Daarom blijf ik voortaan gewoon maar lekker thuis. Op de bank met mijn eigen Hollandse vent. En een lekker stokbroodje natuurlijk!