BZV in vijf filmtitels

Ik hoor het jullie denken….oh nee hè, toch niet wéér een themablogje? Het spijt me, maar ik kan niet anders. Er gebeurt zo fakking weinig op die boerderijen, dat ik wanhopig zoek naar manieren om het voor mezelf nog een beetje leuk te houden. En dus: Ja. Een themablog. Geen tegeltjes dit keer, maar de aflevering van Boer zoekt vrouw van vanavond samengevat in een vijftal filmtitels……

Oh en de Oscar gaat uiteraard naar Tom. Over die uitslag kan niet gecorrespondeerd worden. Ik wil ‘m alleen wel persoonlijk uitreiken als het kan….

 

The silence of the lambs

Jan houdt (van) lammetjes. Maar hij wil ze niet horen krijsen ’s nachts. (Well Clarice….have the lambs stopped screaming? ) En dus laat hij ze ergens anders slachten voordat hij er zelf worst van gaat draaien. Ik snap dat wel. Wat ik niet snap is dat hij zijn twee dames vraagt of ze op een weegschaal willen gaan staan. Dat doe je gewoon niet. Er zijn twee dingen die je niet vraag aan een vrouw en dat zijn 1. haar leeftijd en 2. haar gewicht. Doe effe normaal.

Maar goed, Marieke en Rianne stemden toe, zolang als de weegschaal een beetje geholpen werd. De lammeren werden gewogen en kregen of een stip op hun kop (zwaar genoeg) of een streep op hun kont (te licht). Ben blij dat ze deze methode alleen bij lammetjes hanteren, want anders had ik best voor gek gelopen met zo’n stip op mijn voorhoofd. Enfin, Jan vond dat hij nog wel een stapje verder kon gaan en liet zijn vrouwen dus ook worst draaien. En ze vónden het leuk! Al was het maar omdat het zo lekker flirten is met al die suggestieve woordspelingen die je kunt maken op zo’n moment. Zucht.

Verder gebeurde er vrij weinig. Rianne kwam er achter dat een lammetje nog best wild uit de hoek kan komen als je ‘m bij zijn ventieltje optilt, Jan liet zien dat hij in twee minuten een 9-gangen diner kan wegwerken als het zou moeten en zijn collega Robin merkte terecht op dat het kiezen van een vriendin niet hetzelfde is als een occasion. Behalve dan dat je bij een occasion ook niet precies weet wie er daarvoor in gereden heeft. Maar goed. Om met Jan te spreken: het puntje komt bijna bij het paaltje. Ben benieuwd.

UP

“Hij raakt me op een bepaald vlak”, aldus Hetty over Geert. Eh ja, dat hebben we gezien. Hij raakt beide dames graag en goed en op heel veel verschillende vlakken. Maar het maakt niemand wat uit, want wat hebben ze het leuk. Hij is alleen een tikkie druk, aldus Ada (ik begin trouwens steeds meer te vermoeden dat zij wordt nagesynchroniseerd door Wim T. Schippers, maar dit even terzijde) Mary heeft een glasheldere en rake analyse als het om Geerts gedrag aan komt. Hij wil eigenlijk alleen maar gelukkig zijn, net als zij. Dat was het eerste moment waarop mijn hart een beetje brak. Het tweede moment was toen Mary als eerste afviel en Geert bedankte voor het teruggeven van haar eigenwaarde. Ik vind dat nogal wat. Los van alle ongein, wat is die Mary dan eigenlijk gewoon een hartstikke stoer mens dat ze dit heeft gedurfd. En wat hoop ik zo ontzettend dat ze alsnog ergens die lieve man vindt waar ze naar op zoek is.

Goed, verder met Geert. De man die wel luistert, maar niet als een hondje. Hij nam zijn overgebleven twee dames mee het veld in om kool te gaan snijden. En het leverde beelden op waar ik ongekend vrolijk van werd: een rondspringende Jack Russel in een veld vol rode kool. Life doesn’t get any better!

Maar het leverde ook de eerste (zichtbare) serieuze gesprekken op. Waar Geert een hoop wijzer van werd, want hij weet nu dat Ada na 25 jaar alleen geweest te zijn nu weer klaar is voor de liefde én voor intimiteit. Alleen nog even de spinnenwebben verwijderen, spieren weer soepel krijgen en ze is er klaar voor. Al vindt ze het wel wat eng. Snap ik, want boven je 50e is een heup zo uit de kom. Hè wat flauw. Maar dat vond ik eigenlijk ook van de vragen van Geert aan Hetty, wiens man haar verliet voor een andere man. Of ze niks gemerkt had? In bed dan hè, dat sociaal emotionele aspect is even bijzaak. Had ze de seks niet gemist? Dacht ze niet hé, het wordt weer eens tijd voor een lekkere vrijpartij? Geert blijkt onverbeterlijk. Maar wel duidelijk. Dat wel. Filmtitel uitleggen lijkt me hier trouwens overbodig.

Hot Potato

Goed….zelden zo opgewonden geworden van een man die een aardappel schilt. Met dezelfde blote knuistjes waar hij eerder al de dakgoot mee schoon aan het scheppen was [wegdroom momentje: gaan jullie even iets voor jezelf doen?]

Sorry. Daar was ik weer. We zagen hoe mijn tulpentijgertje de schaftkeet annex pipowagen achter een busje haakte waardoor de dames van de catering met hem mee konden rijden richting het land. Hier kregen ze eerst een excursie op zijn bollenplantmachine. Bollen planten doe je als de dagen kort zijn en de mist dik, begreep ik van Yvon. Dus er was haast bij, want voor je het weet trekt de mist op en is de dag om. Dus.

Tom vertelde honderduit over dat kleintjes minder diep gaan dan grote (ik zeg niets) en maakte en passant wel even duidelijk dat hij eigenlijk geen dames op de trekker duldt. Hij wil iemand die zijn eitje bakt, koffie (met zoen) brengt en thuis zijn pantoffeltjes klaarzet en het krantje brengt. Eigenlijk een mix van een oproepkracht en een hondje dus. Maar dan met blond haar en borsten.

Ach, wat kan mij het schelen. Als ik Rimke of Léonie zou zijn zou ik ook elke dag zijn eitje bakken. En vooruit, omdat het moet ook voor de rest van de mannen (waaronder de jongere broer van Geert….zagen jullie dat??)

Frozen

Koud. Onder het nulpunt. Zo mag je het weer én de sfeer bij Bertie toch wel noemen vind ik. En tja, zoiets begint bij de gastvrijheid. Als je weet dat je logés krijgt en je telt daarbij op dat de winkels in Zeeland alleen tussen 9 en 17 geopend zijn (en niet eens op zondag!), dan zorg je er in ieder geval voor dat er iets in huis is. Maar nee, iedere maaltijd is het weer een verrassing wat er op tafel moet komen. Terwijl de opties bij een ontbijt toch vrij beperkt zijn lijkt me. Maar goed, het eet lekker snel weg zodat Bertie met Esther even de wei in kan duiken om Darth Vader een bezoekje te brengen. Niet echt een veel voorkomende My Little Pony naam, maar wel humor.

En ook nu blijkt weer, zolang als het over koetjes en kalfjes (of liever gezegd, paarden en pony’s) gaat, komt er af en toe best geluid uit. Het gesprek dreigt zelfs de diepte in te gaan als Bertie concludeert dat Esther helemaal niet zo’n ‘meisje meisje’ is. Gelukkig voor Bertie hoeft ze er bij Esther steeds maar een kwartje in te gooien en krijgt ze voor 2 euro aan tekst terug. Scheelt enorm.

Dat het ook anders kan, blijkt als ze met Ciska een strandwandeling gaat maken. En eerlijk is eerlijk, Bertie probeert het dit keer echt op haar eigen, onbeholpen manier. Maar het wordt niks. Ciska voelt geen klik en is daarbij ook geen prater. Tijdens het shot waarbij ze samen chocomel dronken in een strandtent, was het zo stil dat je zelfs de zandkorrels buiten kon horen schuren. En dat was niet het enige. Uiteindelijk besloot Ciska dat het niets zou worden en zij maar beter weg zou kunnen gaan. Bertie blijkt best een prater als haar de woorden in de mond gelegd worden (bedankt Ciska) en beaamde dat dit een goede keuze was. Alleen Katherine leek wat teleurgesteld. Ze had zich zo verheugd op een spannend keuzemoment.

Cry Freedom

Kwam bij Bertie de regen met bakken uit de lucht, bij boer Theo was het een nog veel nattere bedoening. Hij wilde namelijk iets meer aan de weet komen over hoe zijn dames er nu in stonden en besloot na het veedrijven eerst bij Ria te rade te gaan. Vrij recht voor zijn raap moet ik zeggen, met zijn “En, voel je al wat?”

Het bleek de druppel te zijn die Ria’s emmer deed overlopen. Ze stamelde iets over dat ze het wel gehoopt had, maar dat er nog steeds niets was gekomen. Om vervolgens in tranen uit te barsten. Zonder op te houden. Sta je dan, met je schep. Een kudde koeien, allaa. Maar een huilende, bijna ontroostbare vrouw, wat moet je daarmee? Theo kwam niet verder dan “het komt wel goed” en ik moet eerlijk zeggen dat ik op dat moment meer met hem had te doen als met Ria.

Ria die daarna nog een keer huilde in de keuken, nog een keer in de slaapkamer, nog een keer in Yvons armen en tot slot nog een keer bij die arme Theo. Zelden iemand op deze manier achter haar keuze zien staan; kiezen voor ‘vrijheid’ en toch janken alsof je gedwongen wordt. Ik denk dat ze vooral met Theo te doen had. Ik in ieder geval wel. Die man is gewoon té lief. En verdient gewoon een leuke vrouw. Punt. Dus als Nancy volgende week besluit ook te vertrekken omdat ze het gevoel heeft dat ze ‘over’ is (aldus de vooruitblik) dan stel ik voor dat de KRO hem alsnog op stedentrip stuurt met een stuk of tien van de andere brievenschrijfsters.

Want oké, niet elke film heeft standaard een happy end, maar in dit geval sta ik erop!

 

Bronnen foto’s:

Oscar, Hot Potato, Silence of the Lambs, UP, Frozen, Cry Freedom