Dank u, Sinterklaasje

Intocht Sinterklaas, beeld NTR

Eerlijk is eerlijk, ik ben al jaren fan van het Sinterklaasjournaal. De kwinkslagen, de verborgen volwassen humor en het vernuft waarmee ze op een speelse manier maatschappelijke discussies aan de kaak stellen: meesterlijk.

En dus kijk ik er altijd wel naar uit, maar in dit vreselijke coronajaar nog nét een beetje meer dan normaal. Want hoe zouden ze dit in vredesnaam gaan aanvliegen? Het antwoord is inmiddels bekend. Op weergaloze wijze. Briljant dekt de lading niet. Lieve, lieve Sinterklaas…kunt u er misschien voor zorgen dat de makers en schrijvers dit jaar een bonus krijgen? Gewoon voor één keer iets meer pepernoten dan normaal? Want man oh man, wat hadden we dit nodig. Juist nu.

Als er al een lichtpuntje gloorde rondom Sinterklaas, dan werd deze al vroegtijdig gedoofd. Geen landelijke intocht, geen lokale intochten. Dat was het vooruitzicht voor dit jaar. Overvolle kades met ouders en kinderen, het is niet verantwoord om dergelijke superspreadevents te organiseren in deze tijd. En dat geldt ook voor de sinterklaasfeestjes bij sportclubs en verenigingen. Sterker nog, zelfs de huisbezoeken kunnen in principe niet doorgaan als de huidige maatregelen nog van kracht zijn begin december. Nou kom er maar in met je Sinterklaasjournaal, hoe ga je dit de kinderen uitleggen?

Het woord dat niet genoemd mag worden

Het antwoord is even briljant als afdoende: niet. Althans niet met zoveel woorden. Waar iedereen al behoorlijk lang coronamoe is, kiest het Sinterklaasjournaal er gewoon voor het hele woord niet te noemen. Natuurlijk, er worden scheetgeluiden gemaakt in de elleboog, handen moeten gewassen worden voordat pietje smeerpoets de stuurhut binnenkomt en wie geen 1,5 meter afstand houdt zit onder het roet van de stoomketel, maar dat was het dan wel. Geen wolkje aan de lucht verder, zelfs de eindbestemming was bekend. De fictieve plaats Zwalk, met een wel hele bekende burgemeester.

De oplossing centraal

Vrij snel wordt de kijker ook duidelijk gemaakt dat Sinterklaas het dit jaar allemaal nét even anders doet. Het ‘waarom’ wordt niet beantwoord (iedereen weet toch waarom?), alle energie gaat naar het denken in oplossingen. Hoe verfrissend. Sinterklaas komt dit jaar niet naar de kinderen toe, maar via de website van het sinterklaasjournaal kunnen zij wel een tekening opsturen. Hiervoor zijn de burgemeesters in stelling gebracht, zij zorgen ervoor dat de tekening bij de Sint terecht komt. En mocht je hier al aan twijfelen, dan snoert één van de de 344 vooraf ingesproken video’s van de burgemeesters die hieraan meewerkten je wel de mond.

Ook hier werden wij keurig bedankt door onze eigen Schiedamse burgervader die plechtig belooft de tekening aan Sint te geven. Geniaal. Hilarisch ook. Vooral de wetenschap dat er nu 11 burgemeesters zich voor de kop slaan achteraf, omdat ze ‘bedankten’ voor de eer. Je zal maar in de hoofdstad wonen. Gelukkig is er een medewerker Bijzaken en Onverrichter zake die zorgt dat de tekeningen van de kinderen uit deze 11 gemeenten toch bij de Sint terechtkomen.

Dieuwertje Blokkade

En toen werd het zaterdagochtend. Lege kades, volle huiskamers. Ik gok dat er net iets meer mensen voor de televisie zaten dan normaal. En heus niet alleen ouders met kinderen. Ongeveer iedereen die snakte naar een beetje positiviteit in dit rare jaar zat met een hart dat vol verwachting klopte aan de buis gekluisterd. En we werden niet teleurgesteld. Verre van zelfs.

Het gaat te ver om een volledig verslag te doen van de intocht, maar het was alles wat je ervan verwacht en zoveel meer dan dat. Aanmeren in Elburg (al werd nergens de naam genoemd en wist Elburg zelf pas een dag van te voren dat men er kwam filmen) aan de Dieuwertje Blokkade. Een eerbetoon voor het trouwe anker dat al 20 jaar het journaal presenteert. Het pietenhuis dat voor de gelegenheid dit jaar een echt Sinterklaaspaleis bleek, namelijk paleis Soestdijk. En Sinterklaas die doodleuk meldt dat hij dit jaar thuiswerkt. Punt. Klaar. Geen moeilijke discussies of uitleg nodig, want de meeste ouders werken dit jaar thuis. Dus de kinderen snappen dat wel. Briljant. Of had ik dat al gezegd?

Terug in de tijd

En in een tijd waarin we zo ontzettend behoefte hebben aan perspectief, zicht op de toekomst, grijpen de makers van het Sinterklaas doodleuk terug op het verleden. Met een defilé op Soestdijk. Ik herhaal: een defilé. Op Soestdijk. Nostalgie meets oplossing. Per gemeente kwam een groepje kinderen samen met hun burgemeester hun tekeningen aanbieden en cadeautjes. Variërend van Haagse hopjes tot aan Goudse stroopwafels. Hier en daar kwamen ook wat fictieve gemeentes voorbij (er waren toch 11 lege plekken) die nog net even wat sjeu aan de hele intocht gaven. Want man oh man, die sjeu die was er hoor. Als vanouds. Hoe de makers toch elke keer weer vakkundig zaken op een speelse manier weten aan te stippen….pietenmuts af hoor!

Van discussies als ‘wie heeft de langste’ (anderhalve meter Twents krentenbrood) tot aan de jaarlijks terugkerende discussie die nu aan de hand van Bossche bollen voorbij kwam (‘hoe noemden ze die vroeger nou ook al weer?’). Van een draaiorgel mét slinger (Harry in dit geval) tot aan een bus met kinderen uit Friesland die stilstaat op de snelweg vanwege een blokkade. Boeren uit het dorpje Mekkeren die met trekkers de snelweg op gaan en een terloopse opmerking als ‘Ah, Den Haag loopt voorop’. Gouden griffelmateriaal. Maar echt.

Het belangrijkste moment van het jaar

Enige minpuntje? Dat het defilé niet in zijn geheel werd uitgezonden. Ik had er wat voor gegeven om uren te kijken naar alle 344 gemeenten die langs Sint gingen. Ook wel leuk om onze eigen Schiedamse burgervader een goede jenever te zien aanbieden. Niet alleen omdat het echt ontzettende leuke televisie is, maar vooral omdat ik dit -zonder het echt te weten- echt even nodig had. Want eerlijk is eerlijk, op het laatst kickte de emotie wel even in. Ik was oprecht ontroerd door een briljant stukje positieve kindertelevisie. Elk jaar houdt het Sinterklaasjournaal ons een spiegel voor, dit jaar was geen uitzondering. We hoeven niet te doen alsof corona niet bestaat, maar we kunnen ons wel gewoon richten op wat er wel kan. Er het beste van maken en vertrouwen houden.

Verslaggever Jeroen noemt elk jaar de intocht ‘het belangrijkste moment van het jaar’. En alhoewel dit in 2020 een beetje raar klinkt, denk ik dat hij gelijk heeft. Sinterklaas en zijn pieten deden voorzichtig weer het licht aan in Nederland.

Perspectief op betere tijden is eigenlijk net als met sinterklaas. Je moet er in geloven. Ik ben om.